Geachte aanwezigen, Als bestuurslid en ondervoorzitter van de Piet Stautkring uit Beveren-Waas is het mij een groot genoegen om U hier bij deze opening toe te spreken. Allereerst wil ik onze voorzitter, Dhr. Jan Weyers,
en de schepen van Cultuur van de gemeente Beveren, Dhr. Ernest Smet,(hier heet dat wethouder als ik me niet vergis) verontschuldigen. Zij hadden er graag bij geweest maar helaas hadden zij vanavond andere verplichtingen.
Misschien moet ik eerst even verduidelijken wie of wat de Piet Stautkring eigenlijk is, ik kan me voorstellen dat deze hier niet zo gekend is, want alhoewel wij hemelsbreed minder dan 40 km van elkaar vandaan wonen,
zijn de grenzen toch nog niet helemaal vervaagd. De Koninklijke Piet Staut Kring is een culturele kring met enkele honderden leden waarvan een honderdtal uitvoerend kunstenaar zijn. Opgericht in 1946 als eerbetoon aan
de Beverse kunstenaar Piet Staut, hebben wij tegenwoordig al een ledenbestand en uitstraling die onze regio ver overstijgt. Onze kring organiseert o.a. concerten, waarvan de Kasteelconcerten met musici van internationaal
niveau steeds meer weerklank krijgen, culturele uitstappen – en reizen voor onze leden en dit al meer dan 60 jaar. Onze leden-kunstenaars proberen wij te steunen in hun creatief werk door het organiseren van groeps-
en individuele tentoonstellingen en dergelijke. Deze tentoonstelling was ons natuurlijk niet onbekend, reeds in 2001 hebben onze beide organisaties samengewerkt, en de afgelopen jaren hebben verschillende van onze leden
op individuele basis deelgenomen. Wij vinden het immers belangrijk dat een kunstenaar “van onder de kerktoren” vandaan komt zoals wij in Vlaanderen zeggen. Daarom kregen wij vanuit het comité Internationaal Kunstweekend
Hengstdijk de vraag om Vlaamse kunstenaars te zoeken die aan deze tentoonstelling willen meewerken.
Om eerlijk te zijn, dit heeft ons niet veel moeite gekost, niet minder dan zeven van onze leden zijn hier vanavond
met hun werk vertegenwoordigd en dit na een simpele oproep. Hoewel er bijna geen grenzen meer zijn in onze moderne wereld, is het blijkbaar toch erg belangrijk om deze “psychologische grens” te overschrijden. In mijn
ogen is een kunstwerk immers slechts kunst als het ook door anderen dan de maker zelf gezien of ervaren wordt. Ik wil hier absoluut geen uiteenzetting houden over de eeuwige vraag “wat is kunst?” of “kan kunst de wereld
redden?” of zo, al heel wat geleerde hoofden hebben zich al voldoende over dergelijke vragen gebogen, maar ik stel wel vast dat kunst de mensen kan verbinden
, dat zij culturen en mensen kan samenbrengen kortom,
dat zij kan bijdragen aan een betere samenleving tout court. Of U nu een kunstwerk waardeert omwille van zijn esthetische schoonheid, of van omwille van de “kunde en creativiteit” van de kunstenaar, van de achterliggende
betekenis of bedoeling, zelfs, als u alleen maar geïnteresseerd bent in kunst – en dit klinkt waarschijnlijk wel een beetje als vloeken in een kerk – omwille van de commerciële waarde, kunst is nuttig als het mensen
aanzet tot kijken, denken of zelfs alleen maar erover praten. Natuurlijk is ook deze locatie een pluspunt, kerk en kunst zijn historisch nu eenmaal zeer sterk verweven. Niet alleen zijn er al die Bijbelse onderwerpen
die de grote kunstenaars uitbeeldden, zeer veel wereldberoemde kunstwerken vinden wij nog steeds terug in kerken.
Kerk en religie waren nu eenmaal zeer diep doorgedrongen in de leefwereld van de modale mens, en
hoewel die binding in onze hedendaagse wereld heel wat minder is, is het toch heel interessant om eens te kijken wat de hedendaagse kunstenaar teweeg brengt als hij of zij zijn werk(en) in een kerkgebouw plaatst. Als
mensen dank zij deze tentoonstelling bijvoorbeeld weer SAMEN praten of denken over deze creaties dan is de tentoonstelling volgens mij al grotendeels geslaagd.
Ik wil mij helemaal niet wagen aan een waardeoordeel over de tentoongestelde werken, ik ben verre van een kunstkenner, misschien is zelfs kunstliefhebber al een groot woord, maar ik heb in mijn leven al heel
wat tentoonstellingen gezien en ik kan u verzekeren dat het Internationaal Kunstweekend Hengstdijk niet van de minste is. De verscheidenheid, eigen aan de verschillende kunstenaars, brengt immers mee dat er wel voor
elk wat wils inzit, dit is nu eenmaal de kracht van groepstentoonstellingen. De confrontatie van de verschillende stijlen kan alleen maar verrijkend werken, zowel voor de kunstenaar als voor de toeschouwer. En zelfs
als iets u op het eerste gezicht niet zoveel zegt, kan de discussie hierover misschien wel hele nieuwe inzichten oproepen. Dan is kunst immers écht geslaagd in zijn opdracht: mensen op cultureel/of intellectueel niveau
iets bij brengen. Ik feliciteer de organisatoren dan ook van harte met deze tentoonstelling, die inderdaad het plaatselijke overstijgt, wat in onze moderne wereld nu eenmaal een must is. Mijn dank gaat uit naar allen
die dit mogelijk hebben gemaakt, en niet in de laatste plaats de deelnemende kunstenaars.
Proficiat en dank u wel.
Luc Grenné, Koninklijke Piet Staut Kring Beveren-Waas.